Hoewel Tobermore, opgericht in 2014, een nieuwe tak van de folktak is, brengen de muzikanten veel ervaring met zich mee. Herco Schuchard (fluiten, zang) speelde als kind al trompet in de dixielandband van zijn vader, Vincent Pompe van Meerdervoort (diatonische accordeon, bodhrán, zang) verliet Harmony Glen vorig jaar om al zijn aandacht op dit project te richten, Rolf Groeneveld (viool, zang) kennen we vooral van Madlot en Gerard Braun (gitaar, zang) deed het Brabants Conservatorium op klassiek gitaar, zwierf rond in jazz en fusion, maar hij voelt zich evenzeer thuis in de folkmuziek, speelde bij Gerard van Maasakkers, Tjane en Privet en is nu ook bekend als organisator van zowel Ierse sessies als concerten. Alleen Angus McGalligan (half Iers, half Belgisch, uillean pipes, whistles, bodhrán, zang) is pas vijf jaar geleden begonnen met het bespelen van de uillean pipes. Op hun debuutalbum Kisses leggen deze mannen hun hart en ziel in traditionele Ierse tunes met hier en daar een vleugje Amerikaanse folk.

Als je denkt dat je net in een gezellige Ierse sessie terecht bent gekomen, krijg je bij Tobermore een cover van bluegrass-meester Tim O’Brien (On The Outside Looking In) voorgeschoteld. De fluit zorgt hier wel voor een Keltisch gevoel, maar de toon voor het album Kisses is gezet, het grotendeels Ierse repertoire wordt afgewisseld met Amerikaanse invloeden. Een andere cover, het rustig melancholieke Home Sweet Home waarin gitaar en accordeon de hoofdrol spelen, is van Matt Andersen, een sterke Canadese singer-songwriter die vooral bij americana fans een belletje zal doen rinkelen. Op beide stukken neemt Herco Schuchard de leadzang voor zijn rekening, met een aangename stem die goed in het gehoor ligt. Iets rauwer zijn de vocalen van Angus McGalligan op de traditionals Tippin’ It Up to Nancy en de grotendeels a capella gezongen afsluiter Oró Sé Do Bheatha ‘Bhaile, met alleen een bodhrán aan het eind. Tussen de traditionals en covers vinden we een zelfgeschreven stuk, O’Carolan’s Nightmare (Pompe van Meerdervoort), dat klinkt als een variatie op een melodie van Turlough O’Carolan (1670-1738), die voornamelijk voor harp schreef, hoewel het arrangement met gitaar en trekzak over het algemeen prima past.

Terwijl ik naar Kisses luister, stel ik me een gewoon tafeltje in een bar voor, omringd door Tobermore-muzikanten die een gemeenschappelijke passie voor Ierse muziek delen, maar ook graag een uitstapje maken naar de Amerikaanse folk. De sfeer is ongedwongen, als je zelf een instrument bespeelt, voel je vrij om mee te doen, maar je kunt natuurlijk ook gewoon blijven luisteren.

Mirjam Adrian

Opgericht in 2014 en nu de debuut-cd met traditionele Ierse folk van deze Nederlandse groep. Het bestaat uit Gerard Braun (gitaar, zang), Rolf Groeneveld (viool, zang), Herco Schuchard (dwarsfluit, zang), de Ierse Belg Angus McGalligan (uilleann pipes, dwarsfluit, bodhran, zang) en Vincent Pompe van Meerdervoort (accordeon, bodhran, zang). Een optimale bezetting, zo lijkt het, om Ierse folk te spelen. Vooral als je ook nog de luxe hebt van uilleann pipes in je instrumenten, in handen van iemand die ook de oorspronkelijke taal en het accent kan laten horen. Traditionele muziek dus, met traditionele instrumenten en ook een traditionele opbouw van het album. De bekende mix van tune sets en liedjes. Keurig gearrangeerd door de heren en uitgevoerd op een conventionele, maar zeker overtuigende manier. Twee liedjes vallen (een beetje) buiten dat Ierse repertoire. Home sweet home van de Canadese folk/blues zanger/gitarist Matt Anderson en On the outside looking in van de bekende Amerikaan met Ierse roots Tim O’Brien. Uitstekende solozang, solide en strak samenspel, voldoende afwisseling. Met andere woorden, niets vernieuwends of innovatief, maar zeker een album dat het beluisteren waard is.